خدماتی،فروشگاهی و محصولات

 

اغلب مواردی که در تهیه غشاءهای RO به کار می روند. مخلوطی از لایه نازک پلی آمید (TFC) با انواع سلولزی آن مانند سلولز استات (CA) و یا سلولز تری استات (CTA) و یا مخلوطی از هر دو می باشند.

مواد به کار رفته در غشاهای دستگاه تصفیه اب می توانند به صورت یک الیاف مارپیچی دور یک لوله و یا فیبر توخالی که به هم گره خورده اند، قرار گیرند که در نتیجه سطح وسیعی برای تصفیه  آب از داخل یک محیط استوانه ای فشرده فراهم می آورند .

غشاهای CA/CTA دارای ظرفیت کافی برای اغلب مصارف خانگی هستند ولی اگر نیاز به تصفیه حجم زیادی از آب باشد، غشاهای TFC مورد استفاده قرار می گیرند.

غشاهای RO براساس توانایی شان در حذف ترکیبات موجود در آب دسته بندی می گردند. اگرچه غشاءهای لایه نازک بسیار گران هستند ولی در عوض دارای دوام و استحکام بالایی می باشند.

و میزان حذف TDS در آنها بیش از 95 درصد است ولی در صورت استفاده از غشاهای سلولزی، میزان حذف حدود 88 تا 94 درصد می گردد.

در مورد نیترات درصد حذف به طور متوسط 90 تا 95 درصد می باشد که بسته به نوع غشاء متفاوت است.

عملکرد یک سیستم RO بستگی به نوع غشاء، کنترل جریان، کیفیت آب ورودی (مانند کدورت، TDS، PH  دما و فشار دارد.

میزان کارآئی سیستم از طریق تقسیم کردن حجم آب تصفیه شده تولیدی به حجم آب ورودی به سیستم محاسبه می گردد. اگر طراحی سیستم RO مناسب نباشد، برای تولید آب تصفیه شده، مقادیر زیادی آب باید وارد سیستم گردد.

اکثر سیستم های RO خانگی برای کارائی 20 - 30 درصد طراحی شده اند که افزایش این کارآئی ممکن است عمر غشاها را کاهش دهد در صورتی که ناخالصی های جدا شده فوراً به خارج از فیلتر منتقل نگردند، غشاءهای RO به آسانی آلوده می شوند.

اگر میزان جریان ورودی  در تصفیه اب خیلی زیاد باشد، کارآئی سیستم کاهش یافته و آب خیلی زیادی به سمت پساب (Brine) هدایت شده و هدر می رود.