خدماتی،فروشگاهی و محصولات

آب لوله کشی می بایست بر اساس قوانین سازمان بهداشت جهانی و کشوری همه روزه مورد آزمایش قرار گرفته و در صورت سالم نبودن به ویژه هنگامی که مقدار باکتری های موجود در آن بیش از حد مجاز باشد موارد از طریق رسانه ها به اطلاع عموم برسد.

در مورد آب های معدنی و غیره در بطری بر خلاف قوانین آب لوله کشی و تصفیه آب قوانین جدی کنترل مواد آن وجود ندارد و به استناد نشریه نه تنها قوانین جدی در مورد این آب ها وجود ندارد.

 بلکه تولید کنندگان آنها قادر به آنالیز سازمان یونسکو روزانه همه مواد در آب نبوده و حتی در کشورهای صنعتی نیز دولت این آب ها را کنترل جدی نمی کند.

 به عنوان مثال آنها در کشورهای صنعتی موظفند تنها سالی یک بار آب را مورد آزمایش محدود قرار دهند.

 آن هم نه آب پر شده در بطری را بلکه آب را قبل از پر کردن آن هست.

هرچند که آب آشامیدنی مهمترین ماده غذایی به شمار می رود اما بر خلاف همه مواد غذایی بسته بندی شده، تولید کنندگان آب در بطری موظف به ذکر تاریخ مصرف روی بسته بندی ها نیستند.

هفته نامه معروف آلمان "اشترن" در سال 2003 چندین آب معدنی معروف و گران قیمت را مورد آزمایش قرار داده و به این نتیجه رسید که در برخی از آنها باکتری و مواد مضر وجود دارد که در تصفیه آب خانگی نیست.

 از جانب دیگر حلال های شیمیایی مضر موجود که نه تنها مزه آب را عوض می کند، بلکه گفته می شود سرطان زا است.

به عنوان مثال می توان به خبری که در سایت الف و در روز 4 مرداد 1390 با عبارت جلبک در آب معدنی استاندارد انتشار یافت اشاره نمود که در آن فرد خریدار آب معدنی در حین نوشیدن متوجه جلبک و تخم قورباغه در آن شده است.

آزمایش های دیگری در سال 2007 نشان دادند که در بطری های پلاستیکی ای که چند بار مورد مصرف قرار می گیرد انواع و اقسام مواد از جمله روغن مشاهده می شوند.

 بر اساس گزارش سازمان یونسکو در بالا، حدود یک چهارم آب های به اصطلاح معدنی در بطری ها در امریکا مستقیما توسط تولید کننده از شیر آب لوله کشی پر می شود.

از جمله آلاینده های دیگر آب آشامیدنی فلورید و بورات در آب است.

سازمان بهداشت جهانی برای فلوراید غلظتی به میزان حداکثر یک و نیم میلی گرم را در آب آشامیدنی توصیه می کند.

شرکت ها در آلمان موظفند طبق قانون آب های معدنی این کشور تنها در صورتی که غلظت فلورید بیش از یک و نیم میلی گرم باشد میزان آن را روی بطری ها ذکر کنند.