خدماتی،فروشگاهی و محصولات

 

 

منظور از  TDSکل مواد جامد محلول در آب است که برابر مجموع غلظت همه  یون های موجود  در  آب می باشد.

مواد محلول در آب ممکن است از نظر ماهیت « آلی » یا « معدنی » باشند.

مواد غیر آلی ( معدنی ) حل شده در آب شامل :

مواد معدنی ، فلزات و گازها می باشند .

 بعضی از  مواد آلی به صورت ذرات کلوییدی هستند  اما  بیشتر  مواد آلی به صورت محلول هستند. آلاینده های آلی ممکن است باعث بو ، رنگ و طعم نامطبوع آب شوند.

مواد حاصل از تجزیه گیاهان ، مواد شیمیایی آلی و گازهای آلی ، اجزای آلی محلول در آب را تشکیل می دهند.

بسیاری از مواد حل شده در آب نامطلوب هستند

.مواد معدنی، گازها و مواد آلی حل شده در آب  ممکن است موجب بروز رنگ ، طعم و بوی نامطلوب شوند

برخی  از  ترکیبات شیمیایی ممکن  است  سمیباشند و برخی از اجزای آلی محلول به اثبات رسیده است که سرطانزا هستند. البته  باید توجه داشت که همهمواد محلول در آب نامطلوب نیستند.

امامیزان مواد محلول مطلوب در آب بسیار اندک استوحجم زیادیاز مواد محلول در آب زیان بار و خطرناک هستند بطور مثال می توان ازسرب - کلر - نیترات -و ...نام برد .

واحد سنجش TDS ، میلی گرم در لیتر Mg/l می باشد که از آن با اصطلاح PPM یاد می کنند.

میزان کل جامدات محلول در آب از دو نظر قابل بررسی است :

مقدار مجاز : حداکثر مقدار مجاز TDS آب آشامیدنی در استاندارد آب شرب ذکر شده است.

این مقدار دراستاندارد آب شرب ایران 1500 و در شرایط ویژه 2000 میلی گرم در لیتر ذکر شده است. 

بطور مثال TDS اکثر بطریهای آب معدنی مابین 50 تا 90 PPM است در حالی TDS آب مناطق تهران از 270 PPM   تا PPM 600   می باشد  .

به عبارتی این مقدار تعیین شده در استاندارد خط قرمز است و هرچه  میزان  TDS در آب از این میزان کمتر باشد، بر سلامت آب و تصفیه آب افزوده می شود.

مقدار مطلوب: مقدار مطلوب کل جامدات محلول در آب در استاندارد ذکر نشده است. اما آنچه که مسلم است  هر چقدر ناخالصی های محلول در آب ( خصوصا آن دسته  از ناخالصی ها  که برای بدن مضر هستند نظیر نیترات) کمتر باشد آب گواراتر و سالم تر خواهد بود.

از طرفی کاهش TDS ممکن است تغییر طعم آب را به دنبال داشته باشد و از آنجا که طعم و مزه آب یک پارامتر نسبی است و برای مصرف کنندگان مختلف متفاوت است ، آستانه تغییر مزه نیز قابل اندازه گیری نبوده و لذا در استاندارد ذکر نشده است.

با این توضیحات ، مشخص می شود که ممکن است مقدار  ناخالصی های محلول در یک نمونه آب ، ازمقداراستاندارد تجاوز نکرده باشد، اما از نظر مصرف  کننده آن نمونه  مطلوبیت لازم جهت  مصرفرا نداشته باشد.

بطور مثال TDS آب قم حدود 900 میلی گرم در لیتر است .

مصرف  این  آب  از  نظر استاندارد  آب  شرب  مجاز  محسوب می شود  . 

اما  چنانکه  می دانیم ،  آب  قم  مطلوبیت  لازم  را  جهت  مصرف  ندارد  و  می توان  با  دستگاه های  تصفیه  آب خانگی ، آبی  به مراتب  مطلوب تر  و گواراتر تهیه و مصرف کرد.

و یا  ممکن  است که میزان  نیترات  در  یک  نمونه از آب مشهد ، 45 میلی گرم در لیتر گزارش شود. این میزان از حداکثر مجاز  عنوان شده در استاندارد  ( 50 میلی گرم در لیتر )  کمتراست یا  بطور  مثال  TDS اکثر بطریهای آب معدنی  مابین 50 تا 90 PPM است در حالی TDS آب مناطق  تهران از 270 PPM  تا PPM 600  متغیر  می باشد .

به  عبارتی این مقدار تعیین شده در استاندارد خط قرمز است و هر چه میزان نیترات در آب از این میزان کمتر باشد بر سلامت آب افزوده می شود.

به وسیله تجهیزات تصفیه آب خانگی می توان میزان نیترات آب را تا 90 در صد کاهش داد.